به گزارش روابط عمومی دفتر ارتباط با دانش آموختگان دانشگاه علوم پزشکی تهران، در این جلسه، ضمن گرامیداشت یاد و خاطره استاد فقید دکتر بهادری، بنیان‌گذار دفتر ارتباط با دانش آموختگان، به تاریخچه این نهاد اشاره شد. این دفتر که در سال ۱۳۸۵ تأسیس شده، با اهدافی چون ایجاد ارتباط علمی قوی بین دانشگاه و فارغ‌التحصیلان، بهره‌مندی از استعدادهای آنان و حمایت همه‌جانبه از دانش آموختگان به فعالیت خود ادامه داده است. 

بخش مهمی از این جلسه به بررسی مشکلات نظام آموزشی اختصاص یافت.

دکتر یعقوبی استاد دپارتمان جراحی و رییس دفتر ارتباط با دانش‌آموختگان و رییس خانه‌ی استاد بیمارستان سینا در این نشست با اشاره به ضعف‌های ساختاری در نظام آموزشی کشور، از تجربه‌های تلخ دوران تحصیل و مشکلات معیشتی معلمان سخن گفت و تأکید کرد که راه‌حل این بحران‌ها، حمایت از متخصصان و اصلاح نرم‌افزار آموزشی است. وی همچنین با انتقاد از سبک مدیریت فردمحور، خواستار تبدیل ایده‌های اعضای هیئت علمی به عمل شد و در ادامه، نقش خانه‌های استاد را در حفظ ارتباط با پیشکسوتان دانشگاهی برجسته دانست.

وی ادامه داد: یکی از دلایلی که من به ساخت مدرسه روی آوردم، مشکلات ریشه‌ای در سیستم آموزشی ماست. در دوران تحصیل ما، متاسفانه کتک زدن، تحقیر و چوب زدن امری رایج بود. به جای درس دادن، به ما یاد می‌دادند که چگونه از زیر دست در برویم. این مشکلات باید از بین برود.

وی خاطر نشان کرد: وقتی مدرسه‌ای می‌سازیم، در واقع سخت‌افزار را فراهم کرده‌ایم. اما مشکل اصلی ما در نرم‌افزار است. یعنی سیستم آموزشی، معلمان و روش‌های تدریس. مدیریتی که خودش فکر کند و خودش اجرا کند، مدیریتی ضعیف است. این نرم‌افزار زمانی درست می‌شود که از افرادی که در این حوزه متخصص هستند حمایت شود.

در حال حاضر، معلمان ما با مشکلاتی مانند درآمد پایین مواجه هستند. این وضعیت منجر به از دست دادن انگیزه در آن‌ها می‌شود. متاسفانه، در سفرهایی که به مناطق مختلف مانند آذربایجان، گلستان و کردستان داشته‌ام، وضعیت اسفناک معلمان و دانش‌آموزان را از نزدیک دیده‌ام. برخی مدارس حتی سرایدار هم ندارند و دانش‌آموزان به جای یادگیری، مجبور به انجام کارهای نظافتی می‌شوند. بدتر از آن، این کارها به عنوان تنبیه به آن‌ها تحمیل می‌شود، که به روحیه و شخصیت آن‌ها آسیب می‌زند.

ما با هدف حل بخشی از این مشکلات، اقدام به ساخت مدرسه کرده‌ایم. من شخصاً سه مدرسه ساخته‌ام، یک مدرسه با همکاری همکلاسی‌های گروه ۵۱ دانشکده پزشکی که تکمیل شده و یک مدرسه دیگر نیز در حال ساخت است. با وجود کمک‌های مالی خیرین (که در سال گذشته به ۲۵۰ میلیارد تومان رسیده)، این رقم در برابر حجم مشکلات کشور بسیار ناچیز است و نشان می‌دهد که بعد از ۴۶ سال هنوز نتوانسته‌ایم مشکل کمبود مدرسه را حل کنیم.